Տիեզերական խաղ Լոնդոնում. «Բարսելոնան»՝ համաշխարհային ֆուտբոլի լավագույն նմուշ

Եվրոպական ակումբային ֆուտբոլի պատմության ընթացքում շատ չեն եղել թիմերը, որոնք բացարձակ ուժի դիրքերից են հանդես եկել: 50-ականների վերջի Մարդիդի «Ռեալը», 70-ականների սկզբի «Այաքսը»՝ այս լեգենդար ակումբները իրենց խաղով, իրոք, ցնցել են ժամանակաշրջանը: Սակայն արդեն 21-րդ դարում` փոփոխված ֆուտբոլային շուկայի պայմաններում, դժվար էր պատկերացնել մի թիմ, որ կարող է ֆուտբոլային բոլոր գործոններով ավելի ուժեղ լինել իր բոլոր մրցակիցներից: Մի թիմ, որը պարզապես անհասանելի է, որը բացառիկ ֆուտբոլ է խաղում և որին արդեն իսկ անվանում են ակումբային ֆուտբոլի պատմության լավագույն նմուշ:

Մայիսի 28-ին Լոնդոնի «Ուեմբլի» ստադիոնում կատալոնյան «Բարսելոնան» ևս մեկ անգամ ապացուցեց, որ պարզապես անհասանելի է մրցակիցների համար:

Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակիչ հանդիպման մեկ այլ մասնակից՝ «Մանչեսթեր Յունայթեդը», հավանաբար, այն թիմն է, որը կարող է դիմակայել կատալոնյան մեքենային, խաղից առաջ կարծում էին մասնագետները: «Յունայթեդն» ունի նման խաղերի մեծ փորձ, վետերան ֆուտբոլիստների և երիտասարդ աստղերի միասնություն, ինչպես նաև լեգենդար մարզիչ, ով, ինչպես գրում էին մասնագետները, դժվար թե երեք տարվա ընթացքում երկրորդ անգամ պարտվի «Բարսելոնային» եզրափակիչում: Ֆերգյուսոնը, գուցե, կկարողանար ինչ-որ բան մտածել, եթե դիմացինը ֆուտբոլային մեքենա լիներ, սակայն «Բարսելոնան» այսօր ֆուտբոլային հրթիռ է: Հետադարձ հայացք նետելով խաղի վրա՝  կարող ենք միայն փաստել, որ անգլիական ակումբը հաղթելու ոչ մի հնարավարություն չուներ: Մանչեսթերցիների հնարավորությունները զրոյական էին:

Զրոյական էին այն ժամանակ, երբ անգլիական ակումբը շատ ակտիվ սկսեց խաղը և 10 րոպե գնդակը մրցակցին չտվեց: Երկու տարի առաջ Հռոմում կայացած Լիգայի եզրափակիչում այս թիմերը նույն կերպ էին սկսել: Արդյունքում` «Բարսան» վստահ հաղթել էր: Պատմությունը կրկնվեց: Ուղիղ 10 րոպե հանդիպման մեկնարկից հետո «Բարսելոնան» վերցրեց գնդակը՝ այն այլևս չվերադարձնելու նպատակով:

Հետզետե մրցակցի տուգանային հրապարակի մոտ օղակը սեղմվում էր: Էդվին վան դեր Սարն ավելի հաճախ էր խաղի մեջ մտնում, իսկ Մեսսիի, Չավիի ու Վիլյայի գործողություններին Ֆերգյուսոնի տղաները արդեն չէին հասցնում հետևել: Եվ գոլը կայացավ. 27-րդ րոպեին Չավին կենտրոնում մտածելու տարածություն ստացավ և ոտքի ակնթարթային շարժումով տուգանային հրապարակի գծի մոտ գտավ միայնակ Պեդրոյին: Վերջինս երկար չմտացեց և գրավեց վան դեր Սարի դարպասի մոտ անկյունը:

Գոլից հետո «Բարսայի» ճնշումը շարունակվում էր: Բայց 7 րոպե անց պատասխան գոլ գրանցվեց: Խաղի տրամաբանության մեջ չմտնող գոլ էր, կրկնապատկերներն էլ ցույց տվեցին, որ գոլի հեղինակ Ռունիին փոխանցում կատարող Գիգզը գնդակը ստանալու պահին խաղից դուրս վիճակում էր գտնվում: Սակայն այդ գոլը կարևոր էր հանդիպման ինտրիգը պահելու համար, որովհետև, եթե առաջին խաղակեսում «Բարսան» ևս երկու գնդակ խփեր, ինչը հնարավոր էր, ապա երկրորդ խաղակեսն անիմաստ կլիներ: Իսկ երկրորդ խաղակեսը վերածվեց շոուի, որտեղ գործող անձը մեկն էր՝ «Բարսելոնան»:

Էդվին վան դեռ Սարն անվերջ փրկել չէր կարող: 40-ը բոլորած վետերանն անում էր ամեն ինչ իր տանջահար պաշտպաններին օգնելու համար, որոնց գլուխը պտտվում էր կատալոնացիների անվերջ փոխանցումներից: Մեսսի, Պեդրո, Չավի, Ինյեստա, Չավի, հանկարծ պաշտպանությունից հայտնված Աբիդալ կամ Դանի Ալվես, կրկին փոխանցում հետ և նորից նույն կարուսելը: Եվ, իհարկե, կարևորագույն պահին վերջին երկու տարիներին աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստ ճանաչված Մեսսին կտրուկ տեղաշարժվում է կենտրոն և մոտ 20 մետրից հարվածում: Հոլանդացի դարպասապահը հարվածի պահը չտեսավ, գնդակին էլ չհասավ՝ 2:1:

«Բարսելոնան» շարունակեց ճնշումը: Հաշիվը շատ ավելի խոշոր կարող էր լինել: Բայց 69-րդ րոպեին Դավիդ Վիլյայի հիանալի գոլից հետո կատալոնացիները ուղղակի հանգստացան:

Հարգեցին վետերաններին՝ վան դեր Սարին, Գիգգզին, Սքոուլզին, մեծ մարզիչ Ալեքս Ֆերգյուսոնին:

Պարզապես հարգեցին ֆուտբոլը, թեև երկրպագուներին մոտ 20 րոպեով զրկեցին իրենց տիեզերական խաղի հաճույքից: 3:1-ը լավ հաշիվ է` որոշեցին նրանք: Գավաթն էլ հաճույքով բարձրացրեցին: Եվ ողջ խաղի ընթացքում երևում էր, որ իրենք հաճույք են ստանում խաղացած ֆուտբոլից, հաճույք են ստանում այդ ֆուտբոլը երկրպագուներին նվիրելուց:

Եվ ակամա հիշվեց 2003 թվականի «Միլան»-«Յուվենտուս» եզրափակիչը, երբ թիմերը 120 րոպեի ընթացքում գրեթե պահեր չստեղծեցին և ամեն ինչ վճռեցին 120 րոպեում: Ոմանք փորձեցինք այդ խաղը որպես «մեծ եզրափակիչ» որակել՝ վկայակոչելով հանդիպման լարվածությունը և եզրափակիչներին բնորոշ անզիջուն պայքարը:

Դժվար թե իսկական ֆուտբոլասերը մայիսի 28-ի ֆուտբոլը կփոխի նման լարվածության հետ: Որովհետև «Բարսելոնային» կարելի է չերկրպագել, բայց այդ ֆուտբոլով իսկական ֆուտբոլասերը չի կարող չհիանալ:

Այս խաղից հետո բոլորը հասկանում էին՝ ով է ուժեղ: Թե հաղթողները, թե պարտվողները:

«Իմ մարզչական կարիերայի ընթացքում, սա լավագույն թիմն է, որին ես հանդիպել եմ», – հետխաղյա մամուլի ասուլիսին ասաց սըր Ալեքս Ֆերգյուսոնը: Իր գրեթե 40-ամյա մարզչական կարիերայի ընթացքում Ֆերգյուսոնը տասնյակ աստղային թիմերի է հանդիպել, և այս գնահատականը կարելի է լավագույն գովեստը համարել «Բարսելոնայի» հասցեին:

Իսկ «Բարսելոնայի» ֆուտբոլիստները ցանկանում էին իրենց մարզչին՝ Պեպ Գվարդիոյաին հասցնել մինչև տիեզերք:

Լուսանկարները՝ Getty Images