Ամեն ինչ սկսվեց նրանից հետո, երբ Facebook սոցիալական կայքում մարտի սկզբին հայտնվեց «Մարտի 11. Մեծ ժողովրդական օր» խումբը, որը կոչ էր անում նշված օրը հակակառավարական ակցիայի դուրս գալ Ադրբեջանում:
Ավելի քան 50 հազար երիտասարդներ բողոքի ակցիային մասնակցելու հրավեր էին ստացել: Նրանց ճնշող մեծամասնությունը Facebook կայքում չէր սատարել նախաձեռնության հեղինակներին:
Չնայած բողոքի ակցիաների նախաձեռնողների ձերբակալության հանգամանքին, քաղաքի տարբեր հատվածներում երիտասարդական ակցիաներ, այդուհանդերձ, կայացան, որոնք, թերևս, դժվար է զանգվածային անվանել:
Ականատեսների խոսքով` երիտասարդները հավաքվում էին փոքր խմբերով և բացականչում` «Հրաժարական», «Ձվեր»` դրանով իսկ բողոքելով բռնապետության և մենաշնորհային տնտեսության դեմ (վերջերս պարզվել էր, որ Ադրբեջանում ձվի գինն ամենաթանկն է Եվրոպայում):
Բողոքի ակցիաների ընթացքում ոստիկանները ձերբակալել են մոտ 40 մասնակցի: Բացի դրանից, ակցիաների ժամանակ տուժել է մի քանի լրագրող, այդ թվում` «Ազատություն» ռադիոկայանի ֆոտոլրագրող Աբաս Ատիլայան: «Նա (ծեծի ենթարկողը – խմբ.) ոստիկանության կապիտան էր: Նա դաժան ծեծի ենթարկեց ինձ, թեև իմ բաճկոնի վրա գրված էր «լրատվություն»»,- պատմել է լրագրողը: Նրա խոսքով` քաղաքացիական հագուստով մի քանի մարդ օգնել են նրան ազատվել ոստիկանից, ստիպել են իրավապահ մարմինների աշխատակցին ներողություն խնդրել, այնուհետև հավելել են. «Մենք շատ ենք հարգում Եվրոպան»:
Հաջորդ ակցիան, որն անցկացվել էր «Մուսավաթ» ընդդիմադիր կուսակցության կողմից, տեղի է ունեցել մարտի 12-ին քաղաքի կենտրոնում`Շատրվանների հրապարակում: Այս անգամ, ականատեսների խոսքով, հավաքվել էր մոտ 500 հոգի: Կես ժամվա ընթացքում ոստիկանության աշխատակիցները ցրել էին հանրահավաքը, մոտ 10 մարդ ձերբակալվել էր:
«Զանգվածային ակցիաների փորձը ձախողվեց միայն այն պատճառով, որ չկա այն ազգային կամքը, համընդհանուր կարեկցանքը Հյուսիսային Աֆրիկայի եղբայր պետությունների ժողովրդի նկատմամբ,- գրում է բլոգեր Վուղար Սաֆարովը,-Բնակչության զգալի մասին ակցիաներին մասնակցելուց գաղափարից հետ է պահում ոստիկանների կողմից ծեծի ենթարկվելու, ինչպես նաև աշխատանքը կորցնելու վախը»:
Ադրբեջանում «Պատերազմի և խաղաղության լուսաբանման ինստիտուտի» ղեկավար Շահին Ռզաևը կարծում է, որ մարտի 11-ին փողոց դուրս եկած փոքրաթիվ երիտասարդությունը «ինքն էլ չգիտեր, թե ինչ էր ուզում», և չուներ «հստակ» կենտրոնական գաղափար, որի շուրջ կարելի կլիներ համախոհների միավորել:
«Եվս մեկ գործոն, որը նվազեցնում է Ադրբեջանում եգիպտական սցենարի կրկնման հնարավորությունը, ուրբաթօրյա աղոթքի ավանդույթի բացակայությունն է, քանի որ հենց ուրբաթօրյա աղոթքը մեծապես նպաստեց Եգիպտոսի, ինչպես նաև այլ երկրների իրադարձությունների զարգացմանը»,- ասել է Ռզաևը:
Բացի դրանից, նրա կարծիքով, Ադրբեջանում այդքան էլ զարգացած չէ սոցիալական կայքերի մշակույթը: «Ընդհանուր առմամբ, այն, ինչ տեղի է ունեցել մարտի 11-ին, կարելի է անվանել լավ գաղափարի ևս մեկ վարկաբեկում»,- ասել է նա: