Home / Հայաստան / «Կարևորը Երևանում երկար չմնալն է». ռուսաստանցի լրագրողը՝ Հայաստանի մասին

«Կարևորը Երևանում երկար չմնալն է». ռուսաստանցի լրագրողը՝ Հայաստանի մասին

Ռուսաստանցի բլոգեր, լուանկարիչ Իլյա Վառլամովը Հայաստան կատարած իր այցելությունը նկարագրել ճանապարհային գրառումների տեսքով:

«Առաջին օրը, ցավոք սրտի, ամենաանհաջողն էր: Սկզբում «Արմավիան» իր քանդվող Սուպերջեթով հույսերս չարդարացրեց, այնուհետև ինձ դիմավորեցին «հյուրասեր տաքսիստները», իսկ օրվա ավարտը փչացրեց սխալ ընտրված ռեստորանը: Առաջ անցնելով ասեմ, որ երկրից ստացված առաջին օրվա բացասական տպավորությունները խաբուսիկ էին: Հայաստանը զարմանալի, հետաքրքիր և գեղեցիկ երկիր է, կարևորը Երևանում երկար չմնալն է: Պետք է անմիջապես մեքենա վերցնել ու սարեր ուղևորվել:

Երևանի օդանավակայանն այժմ կառուցվում ու վերակառուցվում է: Անձնագրային ստուգման համար ուղևորներին կանչում են էլեկտրոնային ցուցանակով: Զարմանալի է, բայց ժամանման սրահից դուրս գալուց քեզ վրա չեն հարձակվում տաքսիստները`առաջարկելով իրենց ծառայությունները: Կարծում եմ մոսկովյան օդանավակայանների ղեկավարությանը պետք է անմիջապես Հայաստան վերապատրաստման ուղարկել, որպեսզի իրենց բացատրեն, ինչպես կարելի է օդանավակայանի տարածքից դուրս բերել բոլոր ապօրինի տաքսիստներին:

Ես նախօրոք զանգահարել և տաքսի էի պատվիրել: Մինչև կենտրոն ուղևորությունը պետք է 3000 դրամ արժենար: Մոտենում եմ համապատասխան մեքենային:

– Ես տաքսի եմ պատվիրել,- դիմում եմ վարորդին:

– Գնացինք:

– Իսկ ի՞նչ արժե,- որոշում եմ ճշտել:

– Գնացինք:

– Բայց որքա՞ն արժե:

– 5000:

– Սպասեք, բայց ինձ 3000 էին ասել:

– Ի՞նչ 3000: Դու որտե՞ղ ես նման գներ տեսել: Մեզ մոտ նման գներ չկան: 5000, գնացինք:

– Դիսպետչերն ինձ ասաց, որ 3000 արժե:

– 4000-ով կտանեմ, գնացինք:

Արդյունքում մի քանի րոպե սակարկելուց հետո տաքսիստը համաձայնեց ինձ քաղաք հասցնել 3000 դրամով:

Ժամանում եմ Golden Tulip հյուրանոց: Ես նախօրոք համար էի պատվիրել կայքում, քարտիս տվյալներն էի գրանցել, հաստատում էի ստացել:

-Բարև ձեզ, մենք համար ենք պատվիրել:

-Կարելի՞ է ձեր անձնագրերը տեսնել,-աղջկան եմ տալիս փաստաթղթերը,-ձեր համար պատվեր չկա:

-Ինչպես՞ թե չկա: Ես ձեր կայքի միջոցով եմ պատվիրել:

-Ախ այդպես, դե մենք դա չգիտենք, այստեղ մենք ինտերնետ չունենք: Ձեզ ի՞նչ համար է պետք:

Նշում եմ պատվիրված համարի տվյալները, ամեն դեպքում որոշում եմ ճշտել գինը:

-Այդ համարը մեկ գիշերվա համար 90000 հազար դրամ կարժենա:

– Մի րոպե, բայց կայքում 75000 էր գրված, և ինձ պատվերի հաստատում էին ուղարկել հենց այդ գնով: Աղջկան ցույց եմ տալիս պատվերի տպված օրինակը:

– Բայց մենք այստեղ ինտերնետ չունենք: Լավ դուք զբաղեցրեք սենյակը, դուրս գալուց կորոշենք ինչ անել:

Առհասարակ Հայաստանում սիրում են ֆինանսական հարցերը ծառայության մատուցումից հետո լուծել: Այդ դեպքում վաճառողի մոտ ավելի շատ շանսեր են հայտնվում գինը բարձրացնելու, իսկ գնորդի դեպքում նվազում են այդ գինը իջեցնելու հնարավորությունները: Բայց մի հարց է տաքսին և շուկան, մեկ այլ հարց` «քաղաքի լավագույն հյուրանոցներից մեկը», ինչպես իրենք իրենց ներկայացնում են:

Հյուրանոցը անգամ չի մոտենում 5 աստղանիի չափանիշներին: Եվրոպական չափանիշների համաձայն, այն ավելի շատ միջին 4 աստղանի է: Հատկապես նյարդայնացնում է անձնակազմը:

-Քանի՞ հոգով եք այստեղ մնում – անսպասելի հարցադրումով սենյակ է ներխուժում մի կին: Ձայնի տոնից կարելի է եզրակացնել, որ նա խորհրդային հյուրանոցներում աշխատելու մեծ փորձ ունի:

-Երկու հոգի, իսկ ինչո՞ւ:

-Ուրեմն ձեզ սրբիչների երկու կոմպլեկտ է պետք: Հիմա կբերեմ:

Երևանն ինքնին դուրս չեկավ: Այն ավելի շատ հիշեցնում է ոչ հարուստ արաբական քաղաք, քան բազմադարյա պատմություն ունեցող երկրի մայրաքաղաք: Այսօր Երևանի պատմությունը բացառապես խորհրդային է, այն էլ անգամ դա է խղճուկ վիճակում:

Երևանը չգիտես ինչու, ինձ Ալմաթան է հիշեցնում:

Չնայած Երևանում անելու բան չկա էլ: Ամենագեղեցիկը սկսվում է քաղաքից դուրս:

(Վառլամովը պատմում է Արարատ լեռան, Գառնիի տաճարի, Գեղարդի մասին, ներկայացնում է դրանց պատմությունը – խմբ»)

Երևանից դուրս գալիս մենք ռեստորան մտանք: Ճաշացուցակը խնդրեցինք, մատուցողուհին ասաց, որ այս պահին ճաշացուցակը չկա, բայց ինքն այսպես էլ ամեն ինչ կասի: Պատվիրեցինք, մինչ սպասում էինք, ճաշացուցակը գտանք և նայեցինք գներին: Խորովածն արժեր 200 ռուբլի: Երբ ընթրիքի վերջում մատուցողուհին հաշիվը բերեց, այնտեղ խորովածը 450 արժեր, ամբողջ հաշիվը երկու անգամ ավել էր: Իմ հարցին, թե ինչու են գները այդքան տարբերվում ճաշացուցակում գրված գներից, մատուցողուհին ասաց, որ «մենյուն մեզ մոտ ամառային է, իսկ հիմա դեռ գարուն է, այդ պատճառով գները բարձր են»: Ինչպես հասկացա, շատ ռեստորաններ աշխատում են հետևյալ սկզբունքով՝ «Կեր, վերջում անակնկալ կլինի»:

Քաղաք վերադառնալիս շատ երկար էինք գնում: Արագ մթնեց և ես մի քանի անգամ սխալ կողմ էի թեքվում: Ուղեցույցներ քիչ կային, իսկ ճանապարհային գծերն առհասարակ բացակայում էին: 30 րոպեի փոխարեն ես ավելի քան 1 ժամ պտտվում էի, իսկ երբ վերջապես հասա քաղաքի կենտրոն այսպիսի պատկերի ականատես եղա: Ինչ-որ տոնից մարդկանց խմբեր  էին գալիս: Ի դեպ ոստիկանությունը ոչ մի փողոց չէր փակել, մարդիկ մեքենաների արանքներով էին գնում, ողջ երթևեկությունը կանգնել էր: