Երեխեքի մեջ ո՞նց ընտրենք

Փարաքարում «ձանձրալի ընտրություններ էին»։ Համայնքի հիմնական առավելությունը մայրաքաղաքին մոտ լինելն է, հպարտությունը՝ Զվարթնոց օդանավակայանը, որն ամեն դեպքում պատկանում է Երևանին։ Աշխարհագրական դիրքը փոքր Փարաքարին մեծ փողեր է բերում։ Չնայած իշխանությանը հավակնողների պակաս չկար, ընտրապայքարն անցնում էր «ընտանեկան» մթնոլորտում․ միմյանց հետ մրցող փարաքարցիները համերաշխորհեն հետևում էին Գյումրու ընտրական գզվրտոցներին։

Երկու բառով արդյունքների մասին․ մարտի 30-ին կայացած ընտրություններում հաղթել է «Միասնություն» դաշինքը, որի համայնքապետի թեկնածուն է «Ապրելու երկիր» կուսակցության ներկայացուցիչ Վալոդյա Գրիգորյանը։ Կոալիցիա կազմելու անհրաժեշտություն չկա։ Երկրորդ տեղում «Քաղաքացիական պայմանագիրն» է, երրորդ տեղում՝ «Ազգային առաջընթացը»։ «Կայունություն» կուսակցությունը անցողիկ շեմը չի հատել։ Ընտրությունների արդյունքները ոչ ոք չի վիճարկել, էական ընտրախախտումներ չեն արձանագրվել։

սխալ պահին սխալ տեղում

Քարոզարշավի ժամանակ բամբասանքներ էինք լսել, որ ընդդիմադիր ուժերից մեկը Փարաքարում ընտրակաշառք է բաժանում։ Մի քանի անգամ համայնք գնալը չօգնեց դրանք հաստատել կամ հերքել։ Տեղացիները գիտեն՝ ինչպես շփվել լրագրողների հետ։ Խաչուփաչ հարցերին ստանում էինք միանման պատասխաններ՝ «բոլոր թեկնածուներն էլ մեր երեխեքն են», «ոչ մեկից չենք դժգոհում», «պոլիտիկայով չենք հետաքրքրվում», «գնացեք Գյումրի»։

Գյուղական համերաշխությունը թվում էր մի քիչ ուռճացված։ Նախորդ ընտրությունները Փարաքարում քաղաքական առճակատման էին բերել։ 2021-ին հաղթել էր նույն «Ապրելու երկիր» կուսակցության նույն թեկնածուն՝ Վալոդյա Գրիգորյանը։ Բայց համայնքապետ դառնալ նրան այդպես էլ չէր հաջողվել։ Երկրորդ տեղը զբաղեցրած «Քաղաքացիական պայմանագիրն» այն ժամանակ միավորվել էր երրորդ տեղը զբաղեցրած «Դավիթ Մինասյան դաշինքի» հետ՝ պայմանով, որ Գրիգորյանի փոխարեն Փարաքարը 2.5 տարի կղեկավարի Մինասյանը, 2.5 էլ՝ Լյուդվիգ Գյուլնազարյանը (ՔՊ)։ «Ապրելու երկիրը» նեղացել էր և անցել բոյկոտի։

Երկուսուկես տարի անց Մինասյանը կալանավորվել էր եկամուտների հայտարարագիր չներկայացնելու համար։ Գյուլնազարյանն էլ ստիպված հրաժարական էր ներկայացրել պաշտոնը ստանձնելուց ընդամենը 4 ամիս հետո, քանի որ վիրավորվել էր Երևանի ավտոլվացման կետերից մեկում փոխհրաձգության ժամանակ։ Փարաքարցիները վստահ են, որ նա «սխալ պահին սխալ տեղում էր հայտնվել»։

Իշխող կուսակցությունը փորձում էր Լյուդվիգին այլընտրանք գտնել 2024-ին մոդայիկ դարձած փրայմերիզի միջոցով։ Բայց նախաքվեարկությունը ցույց տվեց, որ  Փարաքարում ՔՊ-ն այլ պոպուլյար թեկնածու չունի։ Փրայմերիզում հաղթելուց հետո Գյուլնազարյանը դարձավ համայնքապետի ժ/պ և գլխավորեց ՔՊ ցուցակը մարտի 30-ի արտահերթ ընտրություններում։ Եվ պարտվեց նախորդ անգամվա պես, թեև ավելի վատ ցուցանիշներով։

ինչ անում ենք՝ երեխաների համար ենք անում

«Բոլորը մեր երեխեքն են, մեր հարևանները։ Մեկնումեկին կընտրենք։ Մեզ մոտ Գյումրիի պես վատ չի անցնում», – կրկնում էին մեզ հանդիպած փարաքարցի ընտրողները։

Բայց ինչպե՞ս ընտրել երեխաների մեջ։ Նախընտրական խոստումները կրկնվող էին՝ դպրոցաշինություն, ասֆալտապատում, զբոսաշրջություն և այլն։ «Քաղաքացիական պայմանագրի» թեկնածուն ակնարկում էր, որ կվերագործարկի Փարաքարի նախկին գինու գործարանը։ «Ապրելու երկրի» թեկնածուն խոստանում էր մանկապարտեզները սարքել անվճար։ Գյումրիի համեմատ աշխարհաքաղաքական հարցեր չէին շոշափվում։ Բաքվում բանտարկված Ռուբեն Վարդանյանի հետ ասոցացվող «Ապրելու երկիրը» երբեմն դժգոհում էր «Արցախը հանձնելուց»։

Պատահական անցորդներից հետաքրքրվում էինք առաջադրված կուսակցությունների ծրագրերից։ «Քաղաքականությամբ չենք հետաքրքրվում»։ Ծրագրերը կարևոր չեն, ընտրողն առաջնորդվում է անձնական ծանոթություններով և տեղական հեղինակություններով։

Հանդիպեցինք Եհովայի վկաների։ Դավանանքի բերումով նրանք ընտրություններին չեն մասնակցում։ Վստահեցրեցին մեզ, որ իրենց Եհովայի վկա բարեկամին համայնքապետարանում չեն ստիպել գնալ քվեարկությանը։ Տպավորություն էր ստեղծվում, որ մյուսներին այնուամենայնիվ ստիպել են։ Վարչական ռեսուրսի չարաշահումից բողոքում էր նաև ընդդիմությունը, ասել է թե՝ ՔՊ-ն զինվորագրում է մանկապարտեզ-դպրոցների, ՀՈԱԿ-ՊՈԱԿ-ների աշխատողներին։ Տեղացիները գովում էին տարբեր թեկնածուներին՝ «ընտրություններից առաջ օգնել է երեխայիս բուժել», «օգնել է թղթերս դասավորել», «ճամփա է գցել»։ Գովասանքը նման էր հանցագործության մասին հաղորդման․ քարոզարշավի ընթացքում բարեգործությունը արգելված է օրենքով։

կա փող, հետևաբար կա մրցակցություն

Փարաքարը համարյա թե Երևան է։ Մի կողմից Զվարթնոց օդանավակայանն է, մյուս կողմից՝ Չորրորդ գյուղը, որը 90-ականներին միացվել է մայրաքաղաքին և դարձել Հաղթանակ թաղամաս։ Փարաքարի միջով անցնում է դեպի օդանավակայան տանող մայրուղին, որը նույնպես պատկանում է Երևանին։ Հենց այս միջանցքով են ֆինանսական ռեսուրսները մտնում համայնք։ Առաջ այստեղ կազինոներ էին, հիմա՝ կահույքի խանութներ և սննդի օբյեկտներ։

Տեղում իշխանություն ունենալը տարբեր լծակներ է տալիս՝ հողի սեփականաշնորհում, շինթույլտվություններ, կապեր և այլն։ Իշխանությունը և ընդդիմությունը փոխկապակցված են լոկալ և ռեգիոնալ բիզնեսի հետ։

2021-ին Փարաքարը խոշորացվել է։ Համայնքին միացվել են հարևան Այգեկ, Արևշատ, Մերձավան, Բաղրամյան, Թաիրով, Նորակերտ, Մուսալեռ, Պտղունք գյուղատնտեսական բնակավայրերը, որոնք պաշտպանում են Փարաքարը Երևանի հնարավոր ընդարձակումից։