Երկու խոսք դատավորների մասին
Դուք վճարվում էք բյուջէից։
Այն բյուջէից, որը ձևավորվում է ժողովրդի հարկերից:
Դուք ստանում էք ահավոր մեծ աշխատավարձ, երբ թոշակը ընդամենը 25.000 դրամ է:
Դուք երբ գնում էք թոշակի, ստանում էք մեկ միլիոն դրամից ավել թոշակ:
Դուք ձեր ամբողջ կյանքում սնվում էք ժողովրդից:
Հիմա դուք ասում էք, որ ժողովուրդը իրավունք չունի փակել իր դատարանի դուռը:
Դուք ժողովրդի հաշվին ապրելով, արհամարհում էք ձեզ հաց տվողին, ձեզ դրսևորելով վերջին անշնորհակալի և ուրացողի պես:
Ցանկացած ուրացում մարդուն վերջնական արդյունքում դարձնում է ոչինչ:
Դուք արդեն դարձել էք այդպիսին:
Որովհետև միայն ոչինչը կարող է դուրս գալ իր հաց տվողի դեմ։
Միայն ոչինչը կարար ակնհայտ մարդասպանին ազատ արձակել։
Միայն ոչինչը կարար ունեզրկեր իրեն հաց տվողին։
Միայն ոչինչն է, որ իրեն վեր է դասում օրենքից, ընդ որում չունենալով ոչ մի մարդկային հիմք:
Ամփոփեմ՝
Ոչինչը դա զրոն չէ, ոչինչը ուղղակի չկա, գոյություն չունի:
Հայի ոչինչը նույնպես յուրահատուկ է, նա հոխորտում է, լուրջ դեմք ունի և դատարկ հոգի:
Այսօր ՀՀ դատական համակարգը օկուպացրել է ոչինչը, և նրանք պետք է հեռանան:
Քանի որ ոչինչի կայացրած վճիռը նույնպես ոչինչ է:
Հ.Գ․
Խոսքս բոլոր դատավորների մասին չէ, կան նաև ազնիվ մարդիկ ոչինչների մեջ, ուղղակի քիչ են:
Արտակ Գալստյան, աղբյուրը՝ «Ֆեյսբուք»