Հայաստանյան ատյանները չօգնեցին ստրկացուցիչ պայմանգրի զոհերին

«Նաիրիտ» գործարանի նախկին աշխատողները, սպառելով ներպետական ատյանները, բողոք են ուղարկում Եվրոպական դատարան։

Նաիրիտցիները պահանջում են չեղյալ ճանաչել պարտադրված «ստրկացուցիչ» պայմանագրերը, որոնց միջոցով «Նաիրիտ 2» գործարանն իրենց զրկել է 18 ամիս աշխատավարձը ուշացնելու համար գործատուից տույժ ու տուգանքներ պահանջելու իրավունքից։

Աշխատավորներին «Նաիրիտ 2» գործարանի ղեկավարությունը պարտադրել է ստորագրել տույժերից հրաժարվելու մասին թղթերը, և դա եղել է նախապայման՝ աշխատավարձի մայր գումարը ստանալու համար։ Քանի որ 18 ամիս աշխատավարձ չստանալով՝ նաիրիտցիները հայտնվել էին ֆինանսական ծանր վիճակում, նրանք ստիպված են եղել գնալ այդ քայլին։

Ինչպես Epress.am-ին ասել է նաիրիտցիների պաշտպան Տիգրան Սարգսյանը՝ քաղաքացիական օրենսգիրքը նախատեսում է, որ ստրկացուցիչ գործարքները անվավեր են։ Ստրկացուցիչ են այն գործարքները, երբ մի կողմը մյուս կողմի համար ակնհայտ անբարենպաստ պայմաններ է ստեղծում, և մարդը գնում է ակնհայտ իր շահերի դեմ: Այս պայմանագրերը վիճարկում են 188 աշխատակից՝ չորս առանձին դատական գործերով։ Առաջին 18 հայցվորները այժմ դիմում են Եվրոպական դատարան՝ պնդելով, որ Հայաստանի դատարանը խախտել է իրենց արդար դատաքննության իրավունքը (Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդված):

«Շենգավիթ վարչական շրջանի դատարանի դատավոր Նաիրա Հովսեփյանն առանց հայցվորներին` նաիրիտցիներին, տեղյակ պահելու դատական նիստ է անցկացրել և վճիռ կայացրել նրանց դեմ։ Մինչդեռ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի համաձայն՝ դատավորը դատավարության ավարտ հայտարարելուց առաջ պետք է կողմերին դիմի առ այն՝ արդյոք նրանք ունեն նոր նյութեր ներկայացնելու կարիք։ Անգամ եթե դատավորը գնում է խորհրդակցական սենյակ, դատավարությունը կարող է վերսկսվել, եթե կողմերից մեկը միջնորդում է։ Նաիրա Հովսեփյանը գնացել է խորհրդակցական սենյակ և վճիռ կայացրել՝ առանց անգամ վճռի օրվա մասին 18 հայցվորներից որևէ մեկին ծանուցելու։ Մենք դիմել ենք վերաքննիչ, դատավճիռը նույնն է թողնվել։ Հունվարին էլ ստացանք պատասխան Վճռաբեկ դատարանից, որ մեր բողոքը վարույթ չի ընդունվել», – Epress.am-ին ասել է փաստաբան Տիգրան Սարգսյանը։